یوْمَ یُحْمَی عَلَیْهَا فِی نَارِ جَهَنَّمَ فَتُکْوَی بِهَا
جِبَاهُهُمْ وَ جُنُوبُهُمْ وَظُهُورُهُمْ هَذاَ مَا کَنَزْتُمْ لِأَنْفُسِکُمْ فَذُوقُواْ مَا کُنْتُمْ تَکْنِزُونَ
«35 توبه».
روزی که آن طلاها و نقره ها، در آتش دوزخ گداخته می شود
و با آنها پیشانی ها و پهلوها و پشت های آنان را داغ می نهند،
(فرشتگان عذاب به آنان می گویند:) این است آنچه برای خود
اندوختید، پس مزه ی آنچه را که می اندوختید بچشید!
«یحمى»: حمی : حرارات شدید، یُحْمى عَلَیْها:حرارت داده مى شود، سرخ کرده مى شوند.
«تُکوی»: داغ گذاشتن، از ریشه «کیّ»به معنای چسباندن چیز داغ به اعضای بدن است.
پشت هر آیه ی قیامت، دهها پیام و تذکر اصلاح زندگی وجود دارد.
عدم توجه عمیق به معاد، باعث بی نظمی و حرص در جمع آوری
مال نامشروع می شود و اثرات جبران ناپذیری بعد از مرگ به
جا می گذارد. در قیامت ابتدا آنها را حرارت شدیدی می دهند
بعد با همین مال، نقاط حساس و کلیدی بدن را به آتش می کشند.
لذا قرآن سه نقطه بدن را محل داغ کردن با همان پول و طلا و جواهر می داند.
انتخاب این سه موضع از بدن برای داغ نهادن، یا برای آن است که گرما
از این سه نقطه زودتر به درون بدن سرایت می کند، یا اینکه هر طرف
بایستند، رسوایی و سوختن آنها برای اهل دوزخ قابل مشاهده است.
غرض آیه این است که جمع آوری مال و نپرداختن حقوق واجبه نتیجه
جز عذاب ندارد.
